olivemedical

Kaliumi është një elektrolit që është jetik për metabolizmin e qelizave. Ndihmon në transportimin e lëndëve ushqyese në qeliza dhe largon produktet e mbetjeve nga qelizat. Eshtë gjithashtu i rëndësishem në funksionin e muskujve, duke ndihmuar në transmetimin e mesazheve midis nervave dhe muskujve. Me test matet sasia e kaliumit në gjak dhe / ose urinë.Elektrolitet janë minerale që mbartin një ngarkesë dhe ekzistojnë në lëngjet e trupit . Kaliumi dhe elektrolitet e tjerë si natriumi, kloruri dhe bikarbonati (CO2 i plotë) ndihmojnë në rregullimin e sasisë së lëngjeve në trup dhe mban një ekuilibër të qëndrueshëm acid-bazë. Kaliumi është i pranishëm në të gjitha lëngjet e trupit, por shumica e kaliumit gjendet brenda qelizave. Vetëm një sasi e vogël është e pranishme në lëngje jashtë qelizave dhe në pjesën e lëngshme të gjakut (quhet serum ose plazmë).Ne e marrim shumicën e kaliumit që na nevojitet nga ushqimet që hamë. Shumica e njerëzve kanë një marrje adekuate të kaliumit. Trupi përdor atë kalium që i nevoitet , atëherë veshkat eliminojnë pjesën tjetër në urinë. Trupi përpiqet të mbajë nivelin e kaliumit në gjak brenda një diapazoni shumë të ngushtë. Nivelet kontrollohen kryesisht nga aldosteroni, një hormon i prodhuar nga gjëndrat mbiveshkore .Për shkak se përqendrimi i kaliumit në gjak është aq i vogël , ndryshimet e vogla mund të kenë efekte të konsiderueshme shëndetësore. Nivelet e kaliumit që janë shumë të ulëta ose shumë të larta mund të ndryshojnë funksionin e nervave dhe muskujve dhe mund të ketë komplikime serioze shëndetësore, të tilla si shoku, probleme të frymëmarrjes (dështimi i frymëmarrjes), rrahje të çrregullt të zemrës, ose muskuli i zemrës madje mund të humbasë aftësinë e tij të kontraktohet. Matja e kaliumit si pjesë e një elektroliti ose paneli metabolik mund të ndihmojë në diagnostikimin e një çekuilibri elektrolit acidozë ose alkalozë. Acidoza dhe alkaloza përshkruajnë kushtet anormale që rezultojnë nga një çekuilibër në pH e gjakut të shkaktuar nga një tepricë acidi ose alkali (baze). Kjo çekuilibër zakonisht shkaktohet nga ndonjë gjendje themelore ose sëmundje.

Një test i kaliumit ne gjak përdoret për të zbuluar nivele anormale të kaliumit, duke përfshirë kalium të lartë (hiperkalemia) dhe kalium të ulët (hipokalemia). Shpesh përdoret si pjesë e panelit elektrolit ose panelit themelor metabolik për një provim rutinë shëndetësor.Testi i kaliumit mund të përdoret gjithashtu:Për të ndihmuar në zbulimin, vlerësimin dhe monitorimin e çekuilibrave të elektroliteve dhe / ose zhbalancimeve acido-bazike (pH) (acidozë ose alkalozë). Për të ndihmuar në vlerësimin dhe monitorimin e një sërë sëmundjesh kronike ose akute, të tilla si presioni i lartë i gjakut ose sëmundja e veshkave, shkaku më i zakonshëm i kaliumit në gjak të lartë. Për të zbuluar vlera anormale kur keni diarre dhe të vjella ose djersitje të tepruar. Për të ndihmuar në përcaktimin e shkakut të simptomave që përfshijnë zemrën (p.sh., rrahje të parregullt të zemrës). Për të monitoruar efektet e ilaçeve që mund të bëjnë që veshkat të humbin kalium, veçanërisht diuretikët, ose ilaçe që ulin eliminimin e kaliumit nga trupi, i cili mund të rezultojë në një nivel të lartë të kaliumit.Nivelet e kaliumit në urinë mund të testohen tek njerëzit që kanë nivele anormale të kaliumit në gjak për të ndihmuar në përcaktimin e shkakut, siç është dehidrimi . Testimi i kaliumit në urinë përdoret gjithashtu për njerëzit me teste anormale të veshkave për të ndihmuar mjekun e kujdesit shëndetësor të përcaktojë shkakun e sëmundjes së veshkave dhe për të ndihmuar në drejtimin e trajtimit.

Niveli i kaliumit është një test themelor dhe mund të porositet kur keni një provim mjekësor rutinë ose kur vlerësoheni për një sëmundje të rëndë. Testimi mund të bëhet kur keni:Sëmundje te veshkave. Simptoma të tilla si dobësia e muskujve ose rrahja e parregullt e zemrës (aritmi kardiake), Një gjendje e trajtuar me diuretikë ose ilaçe të zemrës. Ka presion të lartë të gjakut (hipertension) ose janë duke u trajtuar për presion të lartë të gjakut.

Panelet elektrolitike dhe panelet metabolike bazë zakonisht porositen në intervale të rregullta kur një mjek i kujdesit shëndetësor po diagnostikon ketoacidozë diabetike dhe sëmundje të veshkave ose kur monitoron një pacient që merr dializë, terapi diuretike ose lëngje intravenoze. Testimi i kaliumit në urinë mund të bëhet kur nivelet e kaliumit në gjak janë anormale.

Çfarë do të thotë rezultati i testit?Nivelet e kaliumit interpretohen në mënyrë tipike së bashku me rezultatet nga testet e tjera të bëra në të njëjtën kohë, siç janë rezultatet e testeve të tjera të elektroliteve. Nivelet e ulëta dhe të larta të kaliumit mund të shkaktohen nga kushte dhe sëmundje të ndryshme.
 Shembuj të kushteve që mund të shkaktojnë nivele të larta kaliumi (hiperkalemia) përfshijnë:Sëmundja e veshkave, Sëmundja Addison, Lëndimi i indeve, Infeksioni, Diabeti, DehidrimiKonsumimi shumë i kaliumit (p.sh., dieta me kalium, shtesa kaliumi), Trajtimi me lëngje intravenoze (IV), kalium i tepruar IV. Përdorimi i barnave të caktuara që shkaktojnë kalium të lartë në një përqindje të vogël të njerëzve, duke përfshirë barna anti-inflamatore jo-steroide (NSAIDs), ACE frenues, beta bllokuesit (të tilla si propranolol dhe atenolol), frenues të enzimës konvertuese të angiotenzinës (të tilla si kaptopril, enalapril , dhe lisinopril), dhe diuretikë që kursejnë kalium (të tilla si triamterene, amiloride dhe spironolactone)
 Shembuj të kushteve që mund të shkaktojnë nivele të ulëta të kaliumit (hipokalemia) përfshijnë:Diare dhe të vjella , Hiperldosteronizmi primar (sindroma Conn), Një ndërlikim i mbidozës së acetaminofenit, Diabeti – niveli i kaliumit mund të bjerë pasi të merrni insulinë, veçanërisht nëse nuk e keni menaxhuar mirë diabetin tuaj , Si efekt anësor i “pilulave të ujit” (diuretikë që harxhojnë kalium); nëse i merrni këto, ofruesi juaj i kujdesit shëndetësor mund të kontrollojë rregullisht nivelin tuaj të kaliumit, përdorimi i barnave të caktuara si kortikosteroidet, agonistët beta-adrenergjikë si izoproterenoli, antagonistët alfa-adrenergjikë si klonidina, antibiotikët si gentamicina dhe karbenicilina dhe agjenti antifungal amfotericina B.

Nivelet e kaliumit ne urinë zakonisht krahasohen me nivelet e gjakut. Trupi normalisht eliminon kaliumin e tepërt, kështu që niveli i tij ne urinë mund të rritet sepse është i ngritur në gjak. Kaliumi i urinës mund të rritet gjithashtu kur trupi po humbet shumë kalium. Në këtë rast, niveli i gjakut do të ishte normal nga i ulët. Nëse nivelet e kaliumit në gjak janë të ulëta për shkak të moskonsumimit të mjaftueshëm, atëherë përqendrimet e urinës do të jenë gjithashtu të ulëta. Ulja e niveleve të kaliumit në urinë mund të jetë për shkak të barnave të caktuara si NSAID, beta bllokuesve dhe litium ose për shkak të gjëndrave mbiveshkore që prodhojnë shumë pak të hormonit aldosteron.Nivelet e rritura të kaliumit në urinë mund të vijnë për shkak të sëmundjes së veshkave, çrregullimeve të të ngrënit si anoreksia ose dëmtimi i muskujve.

• Rezultati juaj i kaliumit interpretohet nga mjeku juaj i kujdesit shëndetësor brenda kontekstit të testeve të tjera që keni bërë, si dhe faktorëve të tjerë, siç është historia juaj mjekësore. Një rezultat i vetëm i lartë ose i ulët mund të ketë ose nuk ka rëndësi mjekësore. Në përgjithësi, ky është rasti kur vlera e provës është vetëm pak më e lartë ose më e ulët se diapazoni i referencës. Kjo është arsyeja pse praktikuesit e kujdesit shëndetësor mund të përsërisin një test mbi ju dhe pse ata mund të shikojnë rezultate nga kohërat e mëparshme kur ju keni kryer të njëjtin test.Nga ana tjetër, një rezultat jashtë norms mund të tregojë një problem dhe të kërkojë hetime të mëtejshme.

• Cilat janë trajtimet e duhura për shkaqet e zakonshme të kaliumit të ulët (hipokalemia) dhe kaliumit të lartë (hiperkalemia)?Trajtimi për kalium të ulët mund të përfshijë marrjen e suplementeve të klorurit të kaliumit dhe ngrënien e më shumë ushqimeve të pasura me kalium, të tilla si banane, mishe viçi ose spinaq , pjepër, grejfrut, portokall, domate, pjepra , kunguj , patate, bishtajore, arra dhe fara janë gjithashtu burime të mira të kaliumit. Trajtimi për kalium të lartë mund të përfshijë përdorimin e diuretikëve, dializës së veshkave ose injeksioneve të insulinës.

• Nivelet e kaliumit mund të ngrihen në mënyrë të gabuar nga një sërë rrethanash që lidhen me mbledhjen e mostrave dhe përpunimin e mostrave. Për shembull, nëse shtrëngoni dhe relaksoheni grushtin tuaj në mënyrë të përsëritur ndërsa tërhiqet mostra e gjakut, niveli i kaliumit në gjak mund të rritet. Nëse mostrat e gjakut vonohen për të arritur në laborator ose nëse tubat e gjakut i nënshtrohen një trajtimi të ashpër gjatë tranzitit, kaliumi mund të rrjedhë nga qelizat e kuqe të gjakut dhe të ngrejë në mënyrë të gabuar kaliumin në serum. Një praktikues i kujdesit shëndetësor mund të vërë në dyshim rezultatet e ngritura të kaliumit kur numrat nuk përshtaten me gjendjen klinike. Nëse ka ndonjë pyetje se si është mbledhur gjaku, mjeku i kujdesit shëndetësor mund të kërkojë që testi të përsëritet për të verifikuar rezultatet.

• Testet shoqeruese per elektrolitet tjere jane |Klorur, Natriumi, Bikarbonat (gjithsej CO2), Elektrolitet dhe Anion Gap, Paneli Metabolik Themelor (BMP), Paneli Gjithëpërfshirës Metabolik (CMP), Aldosteroni dhe Renina
• Semundjet te te cilat duhet te kontrollohen ne menyre rutinore keto test e jane Hipertensioni, Acidoza dhe Alkaloza, Sëmundja e veshkave, Sëmundje të zemrës, Aldosteronizmi Primar (Sindroma Conn), Pamjaftueshmëria veshkave dhe sëmundja Addison.

Në mënyrë të saktë të gjitha testime mund ti bëni në Olive Medical & Laboratory dhe njëkohësisht të konsultoheni me mjekun familjar për të marrë orientimin e duhur për parandalimin dhe trajtimin.

Shkruan: Dr. Valbone Blaku, specialiste e Mjekësisë Familjare, staf në OML

10 maji i vitit 2021 shënon Ditën Botërore të Lupusit që është një problem global shëndetësor që prek miliona njerëz. Ne do ta mbështesim këtë fushatë ndërgjegjësimi duke shkëmbyer informacione mbi lupus.

Lupus është një sëmundje kronike, inflamatore autoimune. Eshtë një gjendje në të cilën sistemi imunitar, i cili normalisht mbron trupin nga infeksionet, prodhon një përgjigje të papërshtatshme imunitare kundër indeve të veta.

Lupus mund të ndikojë në lëkurën, nyjet, enët e gjakut dhe organet e brendshme, veçanërisht veshkat, zemrën, mushkëritë dhe trurin. Ekzistojnë disa lloje të lupusit; më e zakonshme është lupus erythematosus sistemik (LES ), i cili prek shumë zona të trupit. Çdokush mund të kete lupus në çdo kohë, por më së shpeshti prek gratë në moshë të lindjes së fëmijëve. LES shihet më shpesh te njerëzit midis moshës 15 dhe 44 vjeç, megjithëse fëmijët, përfshirë të porsalindurit, dhe të rriturit më të vjetër gjithashtu mund të kenë lupus.

Shkaku i lupus nuk është kuptuar plotësisht. Mendohet se përfshin një përbërës të trashëguar dhe një shkas që mund të lidhet me faktorët e mjedisit, siç është ekspozimi ndaj dritës së diellit, ose përdorimi i disa ilaçeve dhe infeksioneve virale. Lupus mund të bashkëjetojë me çrregullime të tjera autoimune, të tilla si sindroma Sjögren, disa raste të anemisë hemolitike, tiroiditi Hashimoto dhe purpura trombocitopenike idiopatike (ITP ose qrregullimet e Gjakut – qrregullimet e trombociteve).

Ka shumë lloje të lupusit. Disa nga këto janë renditur më poshtë:

• Lupus eritematoz sistemik (LES)
• Lupus Discoid
• Lupus i shkaktuar nga medikamentet
• Lupus neonatal

Shenjat dhe simptomat e lupus ndryshojnë nga personi në person dhe nga lloji i lupusit.Njerëzit me lupus mund të zhvillojnë një skuqje, siç janë:

• Një skuqje që i ngjan një fluture që shfaqet përgjatë hundës dhe faqeve (skuqje malare)
• Një skuqje që përbëhet nga copëza të rrumbullakëta ose ovale (skuqje discoid)
• Një skuqje në zonat e lëkurës që janë të ekspozuara në rrezet e diellit (zakonisht fytyrën dhe ekstremitetet)
• Një skuqje është zakonisht simptoma e vetme në lupusin e lëkurës discoid dhe subakut. Njerëzit me lloje të tjera të lupus mund të kenë një kombinim të shenjave dhe simptomave shtesë vijuese:
• Dhimbje muskulore, Dhimbje e ngjashme me artritin në një ose më shumë nyje (por nuk ka ose pak dëmtime të përbashkët)
• Ethe, Lodhje e vazhdueshme, Nyjet limfatike të fryra, Ndjeshmëri ndaj dritës së diellit
• Fenomeni i Raynaud (gishtat ndryshojnë ngjyrën pas ekspozimit ndaj temperaturave të ftohta ose me stres)
• Renia e flokeve ,Dhimbje gjoksi, Anemi, Ulçera të gojës
• Inflamacion dhe dëmtim i organeve dhe indeve, përfshirë veshkat, mushkëritë, zemrën, rreshtimin e zemrës, sistemin nervor qendror dhe enët e gjakut

Të gjitha analizat laboratorike të nevojshme për të vendosur diagnozën si dhe për të lehtësuar tretmanin ju mund ti bëni në Olive Medical & Laboratory.

Faktori reumatoid (RF) është një autoantibody, një proteinë imunoglobulin M (IgM) që prodhohet nga sistemi imunitar i trupit. Autoantitrupat sulmojnë indet e veta të një personi, duke e identifikuar gabimisht indin si “të huaj”. Ndërsa roli biologjik i RF nuk është kuptuar mirë, prania e tij është e dobishme si një tregues i aktivitetit inflamator dhe autoimun. Ky test zbulon dhe mat RF në gjak dhe mund të përdoret, së bashku me testet e tjera, për të ndihmuar në diagnostikimin e artritit reumatoid (RA).RA është një sëmundje kronike, sistemike autoimune që shkakton inflamacion, dhimbje, ngurtësi dhe ndryshime destruktive në duar, këmbë dhe nyje të tjera në të gjithë trupin. Disa pacientë mund të tregojnë shenja të lodhjes, ethe të shkallës së ulët dhe humbje peshe.Mund të prekë cilindo në çdo moshë, por zakonisht zhvillohet në vitet e vona të lindjes së fëmijëve në gra dhe midis moshave 60 deri në 80 vjeç tek burrat. Mbi 70% e të prekurve me RA janë gra. Kursi i RA dhe prognoza e tij janë të ndryshueshme. Mund të zhvillohet dhe përparojë ngadalë ose me shpejtësi. Mund të shkojë në heshtje te disa njerëz dhe per pak mund të largohet. Nese mbetet i patrajtuar, RA mund të shkurtojë jetëgjatësinë e një personi dhe brenda disa viteve mund të lërë shumë prej atyre që preken shumë me aftësi të kufizuara të punojnë.Ekzistojnë një larmi trajtimesh në dispozicion për të minimizuar komplikimet e RA, por ato varen nga bërja e një diagnoze të saktë dhe nga fillimi i trajtimit para zhvillimit të dëmtimeve të rëndësishme të kyçeve.Faktori reumatoid është përdorur për të zbuluar RA.Për shkak se ndjeshmëria dhe specifikimi i RF nuk janë ideale, testet e tjera laboratorike shpesh kryhen së bashku me testimin RF. Rreth 80% e atyre me RA do të kenë një test pozitiv RF, por mund të jetë negativ në njerëzit që kanë shenja klinike të RA. Një test për antitrupat peptid ciklik citrullinuar (CCP) mund të bëhet së bashku me një test RF pasi studimet kanë treguar që testi i antitrupave CCP ka një ndjeshmëri dhe specifikë që konsiderohet më mirë se RF dhe ka më shumë të ngjarë të jetë pozitive me RA të hershme.

Teste të tjera që mund të kryhen janë:

• Numërimi i plotë i gjakut (CBC, për anemi dhe trombocitozë)
• Shkalla e sedimentimit të eritrociteve (ESR)
• Proteina reaktive C (CRP)
• Antitrupat anti-bërthamorë (ANA)
• Antitrupat citoplazmikë antineutropil (ANCA)
• Analiza e lëngut synovial (nyjet inflamatore)

RF e ngritur mund të gjendet në një përqindje të vogël (5-10%) të njerëzve të shëndetshëm. RF gjithashtu mund të rritet në të moshuarit, megjithëse mund të mos tregojnë shenja klinike. Për më tepër, nivelet e ngritura të RF mund të zbulohen te njerëzit që nuk kanë RA (pozitive false), por mund të kenë një çrregullim tjetër si Sindroma Sjögren, Lupus eritematoz sistemik, Infeksione bakteriale, virale dhe parazitare (hepatiti, TB, sifilisi, lebra), Disa kancere, Sëmundje te mushkërive, sëmundje te mëlçisë dhe sëmundjen e veshkave.

Testi i faktorit reumatoid (RF) përdoret në lidhje me testet e tjera laboratorike dhe testet e imazheve (rrezet X, ultratinguj, MRI) për të diagnostikuar artritin reumatoid (RA) dhe për të ndihmuar në dallimin e RA nga format e tjera të artritit ose kushteve të tjera që shkaktojnë simptomat të ngjashme

Ndërsa diagnoza e RA mbështetet shumë në tablonë klinike, disa nga shenjat dhe simptomat mund të mos jenë të pranishme ose të ndjekin një model tipik, veçanërisht në fillim të sëmundjes. Për më tepër, shenjat dhe simptomat mund të mos jenë gjithmonë të identifikueshme qartë pasi që njerëzit me RA mund të kenë edhe çrregullime ose kushte të tjera të indit lidhës, siç janë fenomeni Raynaud, skleroderma, çrregullimet autoimune të tiroides, dhe eritematoza sistemike e lupusit, si dhe shfaqin simptoma të këtyre çrregullimeve. Testi RF është një mjet ndër të tjerët që mund të përdoret për të ndihmuar në bërjen e një diagnoze kur RA dyshohet. Testi për RF mund të porositet kur një person ka shenja dhe simptoma të RA. Simptomat mund të përfshijnë: Dhimbje, ngrohtësi, ënjtje dhe ngurtësi në mëngjes në nyje, Nyjet nën lëkurë .Nëse sëmundja ka përparuar, prova me rrezet X identifikon gungat e fryra të nyjeve dhe humbjen e kërcit dhe kockave Testi RF duhet të interpretohet në lidhje me testet e më shumë laboratorike dhe shenjat, simptomat dhe historinë klinike të një personi. RF është e vendosur në 70% -90% të pacientëve me RA, megjithëse nuk është diagnostikues i RA.Në PACIENTAT me simptoma dhe shenja klinike të artritit reumatoid, prania e dhe vlerësimi i RF-së ka të ngjarë që ata të kene RA. Nivelet e RF në përgjithësi lidhen me sëmundjen më të rëndësishme dhe një prognozë më të mirë.Një provë negative per RF nuk ekziston RA. Në të vërtetë, një test i antitrupave CCP mund të jetë pozitiv për të konfirmuar RA. Kriteret e Klasifikimit të Artritit Reumatoid nga Kolegji Amerikan i Rheumatologjisë (ACR) përfshin testimin e antitrupave ceptik të citrullinuar (CCP) të antitrupave, së bashku me RF, si pjesë e kritereve të tij për diagnostikimin e artritit reumatoid. Sipas ACR, antitrupat CCP mund të zbulohen në rreth 50-60% të njerëzve me RA të hershme, qysh në 3-6 muaj pas fillimit të simptomave. Zbulimi i hershëm dhe diagnostikimi i RA lejon praktikuesit e kujdesit shëndetësor që të fillojnë trajtimin agresiv të gjendjes, duke minimizuar komplikimet e lidhura dhe dëmtimin e indeveKjo varet nga laboratori që kryen testin. Jo çdo laborator e kryen këtë test dhe mostra juaj mund të dërgohet në një laborator referencë për testim. Mund të duhen 2 deri në 3 ditë që rezultatet të jenë në dispozicion.Testet Anti CCP ,ANA ,ESR,CRP ,CBC, Autoantitrupat ,ANCA/MPO/PR3,ENA paneli Sqarime per shkurtesat Cyclic Citrullinated Peptide Antibody- anti CCP, Antinuclear Antibody (ANA), Erythrocyte Sedimentation Rate (ESR), C-Reactive Protein (CRP), Autoantibodies, Complete Blood Count (CBC), Antineutrophil Cytoplasmic Antibodies (ANCA, MPO, PR3), Conditat/patologjite –Arthritis rheumatoid ,Semundjet autoimmune.

Rezultatet e testit të fibrinogjenit raportohen si përqendrimi i proteinës në gjak. Testet e aktivitetit të fibrinogjenit shndërrohen në përqendrime për krahasim me rezultatet e antigjenit fibrinogjen. Rezultatet zakonisht interpretohen në kontekstin e rezultateve nga testet e tjera.Rezultatet e aktivitetit normal të fibrinogjenit zakonisht pasqyrojnë kontributin normal të fibrinogjenit në aftësinë tuaj të koagulimit të gjakut.Aktiviteti i ulur ndjeshëm i fibrinogjenit mund të jetë për shkak të një sasie të ulur të fibrinogjenit ose fibrinogjenit që nuk funksionon ashtu siç duhet. Aktiviteti i ulur i fibrinogjenit dhe niveli i antigjenit mund të ndikojnë në aftësinë tuaj për të formuar një mpiksje të qëndrueshme të gjakut.

Nivele të ulëta të fibrinogjenit që vazhdojnë me kalimin e kohës (kronike) mund të lidhen me paaftësinë e trupit për të prodhuar fibrinogjen për shkak të:Një gjendje e fituar siç është sëmundja e mëlçisë në fazën e fundit ose kequshqyerja e rëndë. Një gjendje e rrallë e trashëguar si disfibrinogenemia, afibrinogenemia ose hipofibrinogenemia .Nivele të ulëta akut shpesh lidhen me kushtet në të cilat fibrinogjeni përdoret më shpejt se sa trupi mund ta prodhojë atë. Kjo mund të ndodhë me koagulimin e shpërndarë intravaskular (DIC) dhe fibrinolizën anormale, e cila ndodh kur trupi është tepër aktiv në prishjen dhe pastrimin e mpiksjes së gjakut.Nivelet e ulura të fibrinogjenit gjithashtu mund të ndodhin pas transfuzioneve të shpejta, të vëllimit të madh.

Ndonjëherë një mjek i kujdesit shëndetësor do të përdorë një raport të testit të antigjenit dhe testit të aktivitetit. Kjo do të ndihmojë për të dalluar fibrinogjenin jofunksional (raport të lartë) nga fibrinogjeni i ulët (raporti afër 1). Fibrinogen është një reaktant i fazës akute, që do të thotë që niveli i fibrinogjenit mund të rritet ndjeshëm në çdo gjendje që shkakton inflamacion ose dëmtim të indeve. Nivelet e larta të fibrinogjenit nuk janë specifike. Ata nuk i tregojnë mjekut të kujdesit shëndetësor shkakun ose vendndodhjen e inflamacionit ose dëmtimit. Zakonisht këto nivele të rritura janë të përkohshme, duke u kthyer në normale pasi të zgjidhet gjendja themelore.Niveli i rritur i fibrinogjenit mund të shihet me:infeksionetkancer ,Sëmundja koronare e zemrës, sulmi në zemër, goditje , rregullime inflamatore (si artriti reumatoid dhe glomerulonefriti, një formë e sëmundjes së veshkave) ,trauma, Sëmundja e arteries periferike, Pirja e duhanit. Ndërsa nivelet e fibrinogjenit janë ngritur, rreziku i një personi për të zhvilluar një mpiksje gjaku mund të rritet dhe, me kalimin e kohës, ato mund të kontribuojnë në një rrezik të rritur për sëmundje kardiovaskulare